درس التماس

هر انسانی در زندگی لحظات متفاوتی را تجربه کرده است. بعضی از این لحظات را دوست دارد، بعضی را متنفر است و خیلی­ها را اصلاً به یاد نمی­آورد. من نیز از دسته­ی انسانانم!

در این عمر حدود بیست‌وشش سال، سکانس­های بسیاری را تجربه کرده­ام، بیش از سیصد هزار سکانس شاید؛ اما امروز بعید است بیش­تر از هزار تای آن­ها را با جزئیات در خاطرم داشته باشم. سکانس­هایی که در ذهن باقی می­مانند یا انسان را عمیقاً خوشحال کرده است یا عمیقاً غمگین و یا تأثیر شگرفی بر آینده گذاشته­اند؛ شاید ماجرا به نحوی رقم خورده است که فرد به خود بالیده و به خود افتخار کرده. الآن می­خواهم یکی از ماندگارترین سکانس­های زندگی­ام را برایتان تعریف کنم...

چون در وبلاگ رعایت نیم فاصله نمی شود، فایل pdf متن را در اینجا ببینید.

اندر احوالات رفیق دنیا دیده

رفیق دنیادیده‌ای دارم؛ تقریباً همه­ ی اروپا را گشته، شرق آسیا را هم، کشورهای خاورمیانه را هم، ایرانِ خودمان را هم.

چند روز قبل راجع به مسئله ­ای با هم گفت ­وگو می­کردیم. خروجی بحث برایم نکته­ ای در بر داشت، گفتم بنویسم این مطلب را ...

چون در وبلاگ رعایت نیم فاصله نمیشود، فایل pdf مطلب را در اینجا ببینید.