Title-less

بسم الله الرحمن الرحیم        

ماه رمضان هم تمام شد. آن­چه در پی می­آید بخشی است از دعای وداع سیدالساجدین با ماه رمضان. و آن­جا که به فارسی است، برای من حقیر است. دلم تنگ است. آی ماه رمضون!

... اللَّهُمَّ وَ أَنْتَ جَعَلْتَ مِنْ صَفَایَا تِلْکَ الْوَظَائِفِ، وَ خَصَائِصِ تِلْکَ الْفُرُوضِ شَهْرَ رَمَضَانَ الَّذِی اخْتَصَصْتَهُ مِنْ سَائِرِ الشُّهُورِ، وَ تَخَیَّرْتَهُ مِنْ جَمِیعِ الْأَزْمِنَةِ وَ الدُّهُورِ، وَ آثَرْتَهُ عَلَى کُلِّ أَوْقَاتِ السَّنَةِ بِمَا أَنْزَلْتَ فِیهِ مِنَ الْقُرْآنِ وَ النُّورِ، وَ ضَاعَفْتَ فِیهِ مِنَ الْإِیمَانِ، وَ فَرَضْتَ فِیهِ مِنَ الصِّیَامِ، وَ رَغَّبْتَ فِیهِ مِنَ الْقِیَامِ، وَ أَجْلَلْتَ فِیهِ مِنْ لَیْلَةِ الْقَدْرِ الَّتِی هِیَ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ.  آی ماه روضون! آی ماه رمضون! خدا چه قدر دوسِت داره. خیلی دوسِت داره. منم دوسِت دارم. منم خاطرتو می­خوام. به خدا دوست دارم. ثُمَّ آثَرْتَنَا بِهِ عَلَى سَائِرِ الْأُمَمِ، وَ اصْطَفَیْتَنَا بِفَضْلِهِ دُونَ أَهْلِ الْمِلَلِ، فَصُمْنَا بِأَمْرِکَ نَهَارَهُ، وَ قُمْنَا بِعَوْنِکَ لَیْلَهُ، مُتَعَرِّضِینَ بِصِیَامِهِ وَ قِیَامِهِ لِمَا عَرَّضْتَنَا لَهُ مِنْ رَحْمَتِکَ، وَ تَسَبَّبْنَا إِلَیْهِ مِنْ مَثُوبَتِکَ، تو ما رو پیش بقیه آبرو دادی. تو باعث شدی خدا به ما توجه کنه. دیدی یه دختری از مادرش یه چیزی بخواد، شروع میکنه ظرفا رو میشوره، خونه رو مترتب می­کنه چون می­خواد نظر مادر رو به خودش جلب کنه. حالا تو هم باعث شدی خدا به ما نگاه کنه. تو بودی! به خاطر تو بود! وَ أَنْتَ الْمَلِی‏ءُ بِمَا رُغِبَ فِیهِ إِلَیْکَ، الْجَوَادُ بِمَا سُئِلْتَ مِنْ فَضْلِکَ، الْقَرِیبُ إِلَى مَنْ حَاوَلَ قُرْبَک. تو ما رو به خدا نزدیک کردی. من که عرضه­ش رو نداشتم. چه خوب رفیقی بودی برام. دستم رو گرفتی بردی دم در خونه خدا. من رو سر سفره خدا نشوندی. حالا کجا داری می­ری؟ کجا داری می­ری؟ نرو نرو تو رو خدا نرو! وَ قَدْ أَقَامَ فِینَا هَذَا الشَّهْرُ مُقَامَ حَمْدٍ، وَ صَحِبَنَا صُحْبَةَ مَبْرُورٍ، وَ أَرْبَحَنَا أَفْضَلَ أَرْبَاحِ الْعَالَمِینَ، ثُمَّ قَدْ فَارَقَنَا عِنْدَ تَمَامِ وَقْتِهِ، وَ انْقِطَاعِ مُدَّتِهِ، وَ وَفَاءِ عَدَدِهِ. من با تو رفیق شدم. تو خدا رو یاد من انداختی! حالا روزات تموم شده، داری می­ری! من بدبخت شدم. تو می­ری من می­مونم. من می­مونم! فَنَحْنُ مُوَدِّعُوهُ وِدَاعَ مَنْ عَزَّ فِرَاقُهُ عَلَیْنَا، وَ غَمَّنَا وَ أَوْحَشَنَا انْصِرَافُهُ عَنَّا، وَ لَزِمَنَا لَهُ الذِّمَامُ الْمَحْفُوظُ، وَ الْحُرْمَةُ الْمَرْعِیَّةُ، وَ الْحَقُّ الْمَقْضِیُّ، فَنَحْنُ قَائِلُونَ السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا شَهْرَ اللَّهِ الْأَکْبَرَ، وَ یَا عِیدَ أَوْلِیَائِه. چه طور انتظار داری رفتنت رو تاب بیارم؟! ما با هم رفیق بودیم. خداحافظ یا شهر الله الاکبر. من دوست دارم. من بهت احترام میذارم. آی ماه رمضون! السَّلَامُ عَلَیْکَ یَا أَکْرَمَ مَصْحُوبٍ مِنَ الْأَوْقَاتِ، وَ یَا خَیْرَ شَهْرٍ فِی الْأَیَّامِ وَ السَّاعَاتِ. السَّلَامُ عَلَیْکَ مِنْ شَهْرٍ قَرُبَتْ فِیهِ الْآمَالُ، وَ نُشِرَتْ فِیهِ الْأَعْمَالُ. آی رفیق! آی بهترین رفیق! خوب همنشینی بودی برام. با تو چه قدر توبه راحت بود. عفو نزدیک بود. آرزوی شهادت انگار دم دست بود. السَّلَامُ عَلَیْکَ مِنْ قَرِینٍ جَلَّ قَدْرُهُ مَوْجُوداً، وَ أَفْجَعَ فَقْدُهُ مَفْقُوداً، وَ مَرْجُوٍّ آلَمَ فِرَاقُهُ. نبودت سخته! به خدا دوری از تو سخته! تازه به تو خو گرفته بودیم. کجا داری می­ری؟ السَّلَامُ عَلَیْکَ مِنْ أَلِیفٍ آنَسَ مُقْبِلًا فَسَرَّ، وَ أَوْحَشَ مُنْقَضِیاً فَمَضَّ السَّلَامُ عَلَیْکَ مِنْ مُجَاوِرٍ رَقَّتْ فِیهِ الْقُلُوبُ، وَ قَلَّتْ فِیهِ الذُّنُوبُ. تو قلبم رو نرم کردی. تو گناه رو کم کردی و اگر نه من که عرضش رو نداشتم. تو به چشمام گریه دادی.  السَّلَامُ عَلَیْکَ مِنْ نَاصِرٍ أَعَانَ عَلَى الشَّیْطَانِ، وَ صَاحِبٍ سَهَّلَ سُبُلَ الْإِحْسَانِ. تو کمکم کردی. تو دستای شیطون رو بستی. تو زیر بغلهام رو گرفتی تو راه خدا تاتی تاتی کردم. آخه من که تو راه خدا نبودم. من که راه نرفته بودم. تو کمکم کردی. السَّلَامُ عَلَیْکَ مَا أَکْثَرَ عُتَقَاءَ اللَّهِ فِیکَ، وَ مَا أَسْعَدَ مَنْ رَعَى حُرْمَتَکَ بِکَ السَّلَامُ عَلَیْکَ مَا کَانَ أَمْحَاکَ لِلذُّنُوبِ، وَ أَسْتَرَکَ لِأَنْوَاعِ الْعُیُوبِ السَّلَامُ عَلَیْکَ مَا کَانَ أَطْوَلَکَ عَلَى الْمُجْرِمِینَ، وَ أَهْیَبَکَ فِی صُدُورِ الْمُؤْمِنِینَ السَّلَامُ عَلَیْکَ مِنْ شَهْرٍ لَا تُنَافِسُهُ الْأَیَّامُ. چه قدر تو اسیر آزاد می­کنی! منم آزاد کردی یا نه؟! من بنده­ی نفسم! بنده­­ی شیطانم! منم آزاد کردی یا نه؟ منم از آدم خوبا کردی یا نه؟ السَّلَامُ عَلَیْکَ مِنْ شَهْرٍ هُوَ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ سَلَامٌ السَّلَامُ عَلَیْکَ غَیْرَ کَرِیهِ الْمُصَاحَبَةِ، وَ لَا ذَمِیمِ الْمُلَابَسَةِ السَّلَامُ عَلَیْکَ کَمَا وَفَدْتَ عَلَیْنَا بِالْبَرَکَاتِ، وَ غَسَلْتَ عَنَّا دَنَسَ الْخَطِیئَاتِ السَّلَامُ عَلَیْکَ غَیْرَ مُوَدَّعٍ بَرَماً وَ لَا مَتْرُوکٍ صِیَامُهُ سَأَماً. آی رفیق! یه ماه من رو تو بقلت گرفتی، همراهم بودی، من رو سر سفره خدا نشوندی، دهنمو باز کردی، رحمت خدا رو بهم ارزونی کردی! با تو ان قدر نعمت ارزون بود، ان قدر رحمت نزدیک بود که قدرشو ندونستم. حالا داری می­ری تنهام می­ذاری! همه رفتن! همه رفقا رفتن، تنهام گذاشتن، تو هم روش. السَّلَامُ عَلَیْکَ مِنْ مَطْلُوبٍ قَبْلَ وَقْتِهِ، وَ مَحْزُونٍ عَلَیْهِ قَبْلَ فَوْتِهِ. داری می­ری اما من از هم الآن منتظرتم. نمی­دونم سال بعد زنده­ام یا نه. نمی­دونم بازم هم رو می­بینیم یا نه. نمی­دونم! نمی­دونم! نمی­دونم! السَّلَامُ عَلَیْکَ کَمْ مِنْ سُوءٍ صُرِفَ بِکَ عَنَّا، وَ کَمْ مِنْ خَیْرٍ أُفِیضَ بِکَ عَلَیْنَا السَّلَامُ عَلَیْکَ وَ عَلَى لَیْلَةِ الْقَدْرِ الَّتِی هِیَ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ السَّلَامُ عَلَیْکَ مَا کَانَ أَحْرَصَنَا بِالْأَمْسِ عَلَیْکَ، وَ أَشَدَّ شَوْقَنَا غَداً إِلَیْکَ. سه شب تو دستمو گرفتی، تو سوار موتورم کردی، تو راهو نشونم دادی، تو تا صبح بیدار نگرم داشتی. و اگر نه من می­خوابیدم. من تو غفلت بودم. من نمی­فهمیدم.السَّلَامُ عَلَیْکَ وَ عَلَى فَضْلِکَ الَّذِی حُرِمْنَاهُ، وَ عَلَى مَاضٍ مِنْ بَرَکَاتِکَ سُلِبْنَاهُ. اللَّهُمَّ إِنَّا أَهْلُ هَذَا الشَّهْرِ الَّذِی شَرَّفْتَنَا بِهِ، خدایا من با ماه رمضون رفیقم وَ وَفَّقْتَنَا بِمَنِّکَ لَهُ حِینَ جَهِلَ الْأَشْقِیَاءُ وَقْتَهُ، وَ حُرِمُوا لِشَقَائِهِمْ فَضْلَهُ. خدایا من قدرشو ندوستم، نکنه من رو از اشقیا قرار بدی! أَنْتَ وَلِیُّ مَا آثَرْتَنَا بِهِ مِنْ مَعْرِفَتِهِ، وَ هَدَیْتَنَا لَهُ مِنْ سُنَّتِهِ، وَ قَدْ تَوَلَّیْنَا بِتَوْفِیقِکَ صِیَامَهُ وَ قِیَامَهُ عَلَى تَقْصِیرٍ، وَ أَدَّیْنَا فِیهِ قَلِیلًا مِنْ کَثِیرٍ. ماه رمضون! من قدرتو ندونستم. تو به روزه وادارم کردی، اما من استفاده نکردم. تو خوابم رو کم کردی، من استفاده نکردم. تو خوراکم رو کم کردی، من نفهمیدم. چه قدر بدبختم! تا حالا از من بدبخت­تر دیدی یا نه؟ اللَّهُمَّ فَلَکَ الْحَمْدُ إِقْرَاراً بِالْإِسَاءَةِ، وَ اعْتِرَافاً بِالْإِضَاعَةِ، وَ لَکَ مِنْ قُلُوبِنَا عَقْدُ النَّدَمِ، وَ مِنْ أَلْسِنَتِنَا صِدْقُ الِاعْتِذَارِ، نزن! نزن! نزن! آخدا نزن، خودم می­گم. خودم می­گم بد کردم. خودم می­گم بنده­ی خوبی نبودم. خودم می­گم راه رو گم کردم. آخه بچه که زدن نداره. نزن! نزن! نزن! فَأْجُرْنَا عَلَى مَا أَصَابَنَا فِیهِ مِنَ التَّفْرِیطِ أَجْراً نَسْتَدْرِکُ بِهِ الْفَضْلَ الْمَرْغُوبَ فِیهِ، وَ نَعْتَاضُ بِهِ مِنْ أَنْوَاعِ الذُّخْرِ الْمَحْرُوصِ عَلَیْهِ. وَ أَوْجِبْ لَنَا عُذْرَکَ عَلَى مَا قَصَّرْنَا فِیهِ مِنْ حَقِّکَ، وَ ابْلُغْ بِأَعْمَارِنَا مَا بَیْنَ أَیْدِینَا مِنْ شَهْرِ رَمَضَانَ الْمُقْبِلِ، فَإِذَا بَلَّغْتَنَاهُ فَأَعِنِّا عَلَى تَنَاوُلِ مَا أَنْتَ أَهْلُهُ مِنَ الْعِبَادَةِ، وَ أَدِّنَا إِلَى الْقِیَامِ بِمَا یَسْتَحِقُّهُ مِنَ الطَّاعَةِ، وَ أَجْرِ لَنَا مِنْ صَالِحِ الْعَمَلِ مَا یَکُونُ دَرَکاً لِحَقِّکَ فِی الشَّهْرَیْنِ مِنْ شُهُورِ الدَّهْرِ. من قدر ماه رمضون رو ندونستم، حالا تموم شده. خدایا می­دونم خواسته­ی بزرگیه، می­دونم پرّوییه، می­دونم گستاخیه، اما یا امسال شهیدم کن یا یه کاری کن ماه رمضون بعدی خراب نکنم. برا ماه رمضون بعدی رفیق خوبی باشم، مایه­ی آبروریزی نباشم! آی آخدا دستم به دامنت! اللَّهُمَّ وَ مَا أَلْمَمْنَا بِهِ فِی شَهْرِنَا هَذَا مِنْ لَمَمٍ أَوْ إِثْمٍ، أَوْ وَاقَعْنَا فِیهِ مِنْ ذَنْبٍ، وَ اکْتَسَبْنَا فِیهِ مِنْ خَطِیئَةٍ عَلَى تَعَمُّدٍ مِنَّا، أَوْ عَلَى نِسْیَانٍ ظَلَمْنَا فِیهِ أَنْفُسَنَا، أَوِ انْتَهَکْنَا بِهِ حُرْمَةً مِنْ غَیْرِنَا، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اسْتُرْنَا بِسِتْرِکَ، وَ اعْفُ عَنَّا بِعَفْوِکَ، وَ لَا تَنْصِبْنَا فِیهِ لِأَعْیُنِ الشَّامِتِینَ، وَ لَا تَبْسُطْ عَلَیْنَا فِیهِ أَلْسُنَ الطَّاعِنِینَ، وَ اسْتَعْمِلْنَا بِمَا یَکُونُ حِطَّةً وَ کَفَّارَةً لِمَا أَنْکَرْتَ مِنَّا فِیهِ بِرَأْفَتِکَ الَّتِی لَا تَنْفَدُ، وَ فَضْلِکَ الَّذِی لَا یَنْقُصُ. خدایا! خدایا! خدایا! خودم می­دونم، حرمت رفیقم رو نگه نداشتم، تو این ماه هم گناه کردم. خودم بهت قول دادم دیگه گناه نکنم؛ اما گناه کردم، خراب کردم، بازم گند زدم. مبادا با من یه کاری کنی بشم مایه­ی عبرت دیگران! مبادا بخوای حالم رو بگیری! مبادا بخوای گوشمالیم بدی! یه جوری با زبون خوش حالیم کن. یه جوری رفاقتی سرو و ته قصه رو هم بیار. به خاطر علی به من رحم کن. به خاطر علی. من بدم، اون که خوبه، اون که خوبه، اون که خوبه! اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْبُرْ مُصِیبَتَنَا بِشَهْرِنَا، وَ بَارِکْ لَنَا فِی یَوْمِ عِیدِنَا وَ فِطْرِنَا، وَ اجْعَلْهُ مِنْ خَیْرِ یَوْمٍ مَرَّ عَلَیْنَا أَجْلَبِهِ لِعَفْوٍ، وَ أَمْحَاهُ لِذَنْبٍ، وَ اغْفِرْ لَنَا مَا خَفِیَ مِنْ ذُنُوبِنَا وَ مَا عَلَنَ. خدایا از رفتن ماه رمضون دلم گرفته! یه جوری آرومم کن؛ با بخشیدن گناهام تو عید فطر آرومم کن. به خدا از تو بر میاد. از تو بر میاد من رو ببخشی. اللَّهُمَّ اسْلَخْنَا بِانْسِلَاخِ هَذَا الشَّهْرِ مِنْ خَطَایَانَا، وَ أَخْرِجْنَا بِخُرُوجِهِ مِنْ سَیِّئَاتِنَا، وَ اجْعَلْنَا مِنْ أَسْعَدِ أَهْلِهِ بِهِ، وَ أَجْزَلِهِمْ قِسْماً فِیهِ، وَ أَوْفَرِهِمْ حَظّاً مِنْهُ. اگه تو فطر نبخشی، پس کی می­خوای ببخشی؟! ببخش! ببخش! ببخش! ببین دارم داد می­زنم "الهی العف!" ببین گردنم کجه. ببین دستام بلند شده. اگه فردا بگذره و نبخشی، اگه فردا خوبم نکنی، دیگه دستم به جایی بند نیست. اللَّهُمَّ وَ مَنْ رَعَى هَذَا الشَّهْرَ حَقَّ رِعَایَتِهِ، وَ حَفِظَ حُرْمَتَهُ حَقَّ حِفْظِهَا، وَ قَامَ بِحُدُودِهِ حَقَّ قِیَامِهَا، وَ اتَّقَى ذُنُوبَهُ حَقَّ تُقَاتِهَا، أَوْ تَقَرَّبَ إِلَیْکَ بِقُرْبَةٍ أَوْجَبَتْ رِضَاکَ لَهُ، وَ عَطَفَتْ رَحْمَتَکَ عَلَیْهِ، فَهَبْ لَنَا مِثْلَهُ مِنْ وُجْدِکَ، وَ أَعْطِنَا أَضْعَافَهُ مِنْ فَضْلِکَ، فَإِنَّ فَضْلَکَ لَا یَغِیضُ، وَ إِنَّ خَزَائِنَکَ لَا تَنْقُصُ بَلْ تَفِیضُ، وَ إِنَّ مَعَادِنَ إِحْسَانِکَ لَا تَفْنَى، وَ إِنَّ عَطَاءَکَ لَلْعَطَاءُ الْمُهَنَّا. خوبات که خوبن، من دستم خالیه! اونا که قدر ماه رمضون رو دونستن که چیزی نمی­خوان. اونا که قدرِ قدر رو دونستن که چیزی نمی­خوان. من بدبختم. من دستم خالیه. منم که گشنم و سفر رو جمع کردن. یه رحمی کن. این آخریه یه چیزی از اون چیزاییه که به خوبات می­ری به من هم بده! یه رحمتی، یه تقوایی، یه کرمی؛ یا ارحم الراحمین. اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اکْتُبْ لَنَا مِثْلَ أُجُورِ مَنْ صَامَهُ، أَوْ تَعَبَّدَ لَکَ فِیهِ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ. اللَّهُمَّ إِنَّا نَتُوبُ إِلَیْکَ فِی یَوْمِ فِطْرِنَا الَّذِی جَعَلْتَهُ لِلْمُؤْمِنِینَ عِیداً وَ سُرُوراً، وَ لِأَهْلِ مِلَّتِکَ مَجْمَعاً وَ مُحْتَشَداً مِنْ کُلِّ ذَنْبٍ أَذْنَبْنَاهُ، أَوْ سُوءٍ أَسْلَفْنَاهُ، أَوْ خَاطِرِ شَرٍّ أَضْمَرْنَاهُ، تَوْبَةَ مَنْ لَا یَنْطَوِی عَلَى رُجُوعٍ إِلَى ذَنْبٍ، وَ لَا یَعُودُ بَعْدَهَا فِی خَطِیئَةٍ، تَوْبَةً نَصُوحاً خَلَصَتْ مِنَ الشَّکِّ وَ الِارْتِیَابِ، فَتَقَبَّلْهَا مِنَّا، وَ ارْضَ عَنَّا، وَ ثَبِّتْنَا عَلَیْهَا. خدایا! فطر رو برا مومنین عید کردی، برا آدم خوبا عید کردی، چی میشه واسه منم عید کنی؟! چی میشه توبه من رو هم قبول کنی؟ اصلا چی می­شه فطر رو هرکی به هرکی کنی؟ همه رو ببخشی. تو پول داری! تو می­تونی آشغال رو هم به قیمت طلا بخری. برات فرقی نداره. منم بخر. بیا منم آدم کن. توبه­ی منم قبول کن. یه کاری کن یه توبه­ی راستکی کنم. آخدا! آخدا! آخدا! اللَّهُمَّ ارْزُقْنَا خَوْفَ عِقَابِ الْوَعِیدِ، وَ شَوْقَ ثَوَابِ الْمَوْعُودِ حَتَّى نَجِدَ لَذَّةَ مَا نَدْعُوکَ بِهِ، وَ کَأْبَةَ مَا نَسْتَجِیرُکَ مِنْهُ. خدایا من از تو می­ترسم، از عقوبتت می­ترسم. از این می­ترسم بخوای من رو بسوزونی! این ترس و از من نگیر. اما من به تو امید دارم. من می­دونم من رو دوست داری. من می­دونم دلت برام می­سوزه، من به رحمتت امید دارم؛ ناامیدم نکن! ناامیدم نکن! خدایا من فقط تو رو دارم! ناامیدم نکن! وَ اجْعَلْنَا عِنْدَکَ مِنَ التَّوَّابِینَ الَّذِینَ أَوْجَبْتَ لَهُمْ مَحَبَّتَکَ، وَ قَبِلْتَ مِنْهُمْ مُرَاجَعَةَ طَاعَتِکَ، یَا أَعْدَلَ الْعَادِلِینَ. خدایا این یک قرون دو زار من رو قبول کن، اینا واسه تو چیزی نیست، واسه من خیلیه، قبول کن! اللَّهُمَّ تَجَاوَزْ عَنْ آبَائِنَا وَ أُمَّهَاتِنَا وَ أَهْلِ دِینِنَا جَمِیعاً مَنْ سَلَفَ مِنْهُمْ وَ مَنْ غَبَرَ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ. خدایا ما رو ببخش، همه رو ببخش. به خاطر امام حسن ما رو ببخش. تو رو خدا! تو رو خدا ما رو ببخش! ما که غیر تو  کسی رو نداریم. ببخش! کریم! ببخش! اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ نَبِیِّنَا وَ آلِهِ کَمَا صَلَّیْتَ عَلَى مَلَائِکَتِکَ الْمُقَرَّبِینَ، وَ صَلِّ عَلَیْهِ وَ آلِهِ کَمَا صَلَّیْتَ عَلَى أَنْبِیَائِکَ الْمُرْسَلِینَ، وَ صَلِّ عَلَیْهِ وَ آلِهِ کَمَا صَلَّیْتَ عَلَى عِبَادِکَ الصَّالِحِینَ، وَ أَفْضَلَ مِنْ ذَلِکَ یَا رَبَّ الْعَالَمِینَ، صَلَاةً تَبْلُغُنَا بَرَکَتُهَا، وَ یَنَالُنَا نَفْعُهَا، وَ یُسْتَجَابُ لَهَا دُعَاؤُنَا، إِنَّکَ أَکْرَمُ مَنْ رُغِبَ إِلَیْهِ، وَ أَکْفَى مَنْ تُوُکِّلَ عَلَیْهِ، وَ أَعْطَى مَنْ سُئِلَ مِنْ فَضْلِهِ، وَ أَنْتَ عَلَى کُلِّ شَیْ‏ءٍ قَدِیرٌ. خدایا! دستم به دامنت، با پیغمبر اومدم پیشت. تو هر کار بخوای می­تونی بکنی؛ می­تونی ببخشی، می­تونی بسوزونی. بسوزونی عدله، ببخشی رحمه. یا ارحم الراحمین!

((و لا یمکن الفرار من حکومتک)) یعنی نمی­شه از دست تو فرار کرد، باید از عقوبت تو باید ترسید و ((و لا یمکن الفرار من محبتک)) یعنی هر جا برم دلت برام می­سوزه، یعنی امیدی هست. مانده­ام یک لنگه پا میان خوف و رجا ...

اللهم اهل الکبریا و العظمه و اهل الجود و الجبروت و ...