در باب یهود مدرن.

بسم الله الرحمن الرحیم

در اواخر قرن نوزدهم در تاریخ 20 اوت 1897 اولین کنگره­ی جهانی قوم یهود در شهر بازل سوئیس برگزار شد و برزل در آن جا اعلام کرد : " خط مستقیمی میان بازل و اورشلیم وجود دارد که باعث بازگشت قوم یهود و ایجاد دولت صهیونیزم می­شود. " و در سال 1948 تنها سه سال بعد از پایان جنگ جهانی دوم رژیم صهیونیستی تشکیل و کشور اسرائیل ایجاد می­شود و به عضویت سازمان ملل در می آید در حالی که این سازمان کمتر از پنجاه عضو دارد.

در آن کنگره­ی آغازین مشکلات قوم یهود از گذشته تا آن روز بررسی می­شود و در نهایت به انتشار رساله­ای می­انجامد که پاسخ مشکلات یهود است و آن پاسخ چیزی نیست جز " تشکیل نظام یهود " جمع بندی این کنگره آن می­شود که یهود برای حل مشکلات خود باید یک حکومت قومی-نژادی تشکیل دهد و جز این چاره­ای نیست. لذا به ضمیمه­ی رساله، نامه­ای ارسال می­شود به رئیس دولت وقت آلمان و مسئله­ی تشکیل حکومت یهود در آن مطرح می­شود.

سران قوم یهود شروع می­کنند به جمع کردن یهودیان از سراسر عالم و تشویق آنها به مهاجرت به اورشلیم. البته چند نقطه­ی دیگر برای استقرار یهودیان عالم پیشنهاد می­شود مثل آرژانتین و افریقای جنوبی و جزیره­ی برمودا و ... که در نهایت وادی مقدس انتخاب می­گردد.

در این جا باید چهار سؤال را پاسخ دهیم :

1-      بنی اسرائیل چه کسانی هستند؟

2-      یهودیان چه کسانی هستند؟

3-      صهیونیست­ها چه کسانی هستند؟

4-      آن­هایی که مردم اسرائیل خوانده می­شوند چه کسانی هستند؟

حضرت یعقوب (اسرائیل) ده فرزند داشت که یکی از آن­ها به نام جناب یوسف (علیه و علی نبیّنا صلوات المصلین) بعد از سپری شدن ماجراهایی به سلطنت در مصر رسید. بعدا برادرانش به مصر مهاجرت کردند و هشت فرزند یعقوب با خاندانشان گم شدند و دو فرزند دیگر یعقوب که یکی از آن­ها یهودا بوده در مصر سکونت می­کنند و خاندانی به هم می­زند. پس بنی اسرائیل یک قوم است.

یهودیان اصطلاحاً به پیروان حضرت موسی (ع) گفته می­شود و در نظر خود ایشان به آن دسته از قوم بنی اسرائیل اطلاق می­شود که همراه حضرت موسی (ع) از مصر فرار کردند و در منطقه­ی فلسطین امروزی سکونت کردند. هر چند در نظر اوّل یهود یک دین به نظر می­رسد و البته نگاه و نظر قرآن هم همین است، خود ایشان جنبه­ای قومی و نژادی به یهود می­دهند و نظرشان آن است که هیچ غیر بنی­الیهودی حق ندارد و اصلاً نمی­تواند یهودی شود. لذا است که بر خلاف همه­ی ادیان که تلاش دارند تعداد پیروان خود را افزایش دهند، یهود هیچ این هدف را ندارد و از این رو است که تعداد یهودیان عالم بسیار اندک است. اصلاً شرط یهودی بودن آن است که مادر یهودی باشد. البته یهود را اگر به منزله­ی یک دین تلقّی کنیم، مانند هر دین دیگری فرقه­ها دارد و تفکّرهای متفاوتی میان آنها است، آن چه بنده عرض کردم تفکّر غالب میان ایشان در سراسر عالم است.

البته مطالعات مردم شناسی و ژنتیک نشان داده که ادعای قومیّت همه­ی یهودیان عالم چندان صحیح به نظر نمی­رسد چرا که ژن یهودی ساکن مسکو و یهودی ساکن عراق مثلاً، خیلی شباهت ندارد. رها کنم!

صهیونیزم یک تفکّر مدرن است برای یهود. یک نگرش آخرالزمانی و آن این که برای ظهورِ منجی در عالم، مردم یهود باید از سراسر عالم در اورشلیم جمع شوند. این تفکّر فقط میان یهودیان هم نیست، یعنی مسیحیانی هستند که این باور را دارند و حتی مسلمانانی. لذا صهیونیزم مسیحی داریم و صهیونیزم مسلمان. مثلاً همه­ی تلاش­های صادقانه­ی دولت نئو محافظه­کار در امریکا برای استقرار یهودیان در اسرائیل ناشی از اعتقاد شدید آنها به تحقق وعده­ی الهی بعد از استقرار یهودیان عالم در بیت المقدس است!

و مردم اسرائیل را اصطلاحاً آن یهودیان می­دانیم که از کشورهای خود مهاجرت کرده و ساکن سرزمین­های اشغالی شدند. واضح است که وجود دارد اسرائیلی که صهیونیست نباشد. مثلاً یک یهودی بدبخت را با خانواده­اش در اکراین تصوّر کنید که به خاطر شرایط خوب و تسهیلاتی که در اختیارش قرار می­دهند مهاجرت می­کند اسرائیل و همچنین وجود دارد صهیونیستی که به خاطر مصالحی هم­چنان ساکن مثلاً سوئیس باقی مانده یا امریکا.

حال با این توضیحاتی که عرض شد فکر می­کنم قضایا روشن شده باشد. وقتی در کنگره­ی یهود تصمیم بر آن می­شود که دولت نژادی یهود تشکیل شود، احتیاج پیدا می­شود به تفکّری با ساختار مدرن تا یهودیان عالم را تشویق کند به مهاجرت به وادی مقدس. برای آن که یهود ساکن نروژ که اتفاقاً بسیارهم از زندگی­اش راضی است را وادار به مهاجرت کنند، شروع می­کنند به تبلیغ تفکّر صهیونیزم و با این کار یهودیان عالم با مهاجرت به فلسطین انگار که تکلیف شرعی خود را انجام می­دهند. آن دیگران را هم که نمی­آیند به نحوی دیگر وادار می­کنند. مثلاً گلدمن می­گوید در عراق بسیار بمب گذاری کردیم تا یهودیانش حاضر شدند عراق را ترک کنند و به فلسطین بروند. در اروپا لولوی سرخرمنی به نام هیتلر را علم می­کنند و بعد هم آن قدر داد و بیداد می­کنند تا یهودیان اروپا از ترس فرار کنند و در آرژانتین بحران اقتصادی و ...

با تفکّر صهیونیزم مشکل بحران هویّت مردم اسرائیل هم حل می­شود. دیگر پسری از پدرش نمی­پرسد که " پدر جان! ما تا دیروز آلمانی بودیم. چه طور شد که یک دفعه شدیم اسرائیلی؟!" یا مثلا دیگری: "تا دیروز روسی صحبت می­کردیم و از امروز باید عبری حرف بزنیم! و ... " چرا که همه­ی این سؤال­ها پاسخی در گفتمان دینی یهود مدرن پیدا می­کند.

البته امروز با بالا رفتن سطح توقع مردم اسرائیل بحران هویّت به اصلی­ترین چالش پیش روی دولت­مردان این رژیم مبدّل شده است و دلیل آن که هر چند وقت یک بار اقدام به درگیری با لبنان یا فلسطین یا کشتی آزادی و ... می­کنند از آن جهت است تا به مردمشان بگویند : " ببینید همه­ی دنیا علیه شما هستند؟ ببینید این­ها از یهود کینه دارند. ببینید این­ها می­خواهند شما را بکشند. و ببینید که ما از شما دفاع می­کنیم. و ... " هر چند حمله به کشتی آزادی از نگاه ما بسیار کار احمقانه­ای است و حمله به غزه فقط منجر به منفور شدن آنها در جهان می­شود امّا در دستگاه مختصات آنها این اقدامات اجتناب ناپذیر است برای پر کردن بحران هویّت.

خلاصه آن که پس از سال­ها تبلیغات و مهاجرت مدام و خرید زمین­های فلسطین در سال 1948 دولت اسرائیل اعلام موجودیّت می­کند و جز در کشورهای اسلامی در دنیا آب از آب تکان نمی­خورد. بعد در طول سال­ها به همین حد زمین­های خود هم اکتفا نمی­کنند و دیگر زمین­های فلسطین را هم به زور اسلحه و کشتار فتح می­کنند و آب از آب تکان نمی­خورد. در اردوگاه صبرا و شتیلا مرد و زن و بچّه و گاو و گوسفند را می­کشند و آب از آب تکان نمی­خورد. و آن قدر جنایت­هایشان را تکرار می­کنند که جنایت اسرائیل برای مردم دنیا عادی می­شود. وحشی­گری­های آنها جزئی از زندگی بشر امروز است و اصلاً هیچ کس عین خیالش هم نیست.

نکته­ی آخر آن که می­گویند در جریان جنگ دوم جهانی شش میلیون یهودی کشته شدند که قطعاً دروغ می­گویند و اصلاً یک دهم چنین عددی محال است که تحقق یافته باشد، به غرامت این کشته­ها اسرائیل را جایزه گرفتند و پرداخت سالانه­ی آلمان را و این همه مظلوم­نمایی در عرصه­ی بین المللی را. هر چند آمارها متفاوت است ولی تقریب قضیه آن است که حدود نیمی از کشته­های چهل میلیونیِ جنگ جهانی دوم اهل شوروی سابق بوده­اند و این در حالی است که در نیمی از جنگ، شوروی اصلاً حضور نداشته! فقط سه میلیون آلمانی در شوروی سابق کشته شده­اند و ...

چه سهمی به ملّت­های این­ها رسید؟

هزینه­ی جنگ دوم را چه ملت­هایی پرداختند؟ و به کام چه نژادی تمام شد؟

و اولمرت در سال 2006 گفت: اورشلیم قلب تپنده­ی صهیونیزم و مرکز آرزوها و دعاهای قوم یهود در طول سال­ها بوده است.

... و به خدا قسم ما این آرزوهای سالیان دراز را بر آن­ها حرام خواهیم کرد ...