ما از آنجلینا جولی محق تریم!
از زاهدان بیست دقیقه‌ای که حرکت کنی به سمت شرق، می‌رسی به نقطه‌ی صفر مرزی؛ به جایی که از آن به بعد را می‌گویند پاکستان. بیست دقیقه زیاد نیست، شاید فاصله‌ی زمانی دو محله‌ی تهران است اگر ترافیک روان باشد. پاکستان خیلی نزدیک است. خیلی نزدیک!
در اطلس‌های جغرافیایی درباره‌ی پاکستان چیزی نزدیک به این عبارات را می‌نویسند:
پاکستان کشوری است در قاره‌‌ی آسیا که از غرب به ایران، از شرق به هند، از شمال به افغانستان و از جنوب به دریای عمان و اقیانوس هند محدود می‌شود. آب و هوای آن گرم و مرطوب است و باران در آن زیاد می‌بارد. زبان مردم‌اش فارسی اردو و دین مردم پاکستان اسلام است.
کم‌تر کسی از ما پاکستان رفته. پاکستان را می‌شناسیم شاید به برنجش؛ برنجی که ارزان است ببخشید ارزان بود و با کیفیت. پاکستان را می‌شناسیم شاید به چایش و انبه‌اش و موزش و ... شاید هم به بمب اتمی‌اش. اما من پاکستان را می‌شناسم به مردمش به مردمی که دوستشان دارم و ... این روزها زیاد گریه می‌کنم ...
کربلا، بین‌‌الحرمین که سینه می‌زنی، مردم جمع می‌شوند به تماشا. بعضی‌ها فقط نگاه می‌کنند، بعضی‌ها گریه می‌کنند و بعضی‌ها هم شروع می‌کنند به همراهی و سینه‌زنی. همیشه سه چهار نفری هستند که دیوانه‌وار سینه‌می‌زنند، آن‌ها پاکستانی‌اند.
چند تایی فیلم از آنجلینا جولی دیده‌ام و خیلی هم عکس در اینترنت! یکی از آن‌ها عکسی بود محجبه از سرکار علیه‌اش با روسری آبی، کنار کودکی گرسنه، تشنه، بی‌خانمان و پاکستانی. حالا چرا آن‌جا بود و چه هدفی را دنبال می‌کرد، بماند.
در ماجرای بم و زلزله‌اش، از اولین گروه‌های امداد خارجیِ حاضر در صحنه، پاکستانی‌ها بودند. چند روز پیش شنیدم بمی‌ها ده تن از محصول خرمایشان را هدیه کرده‌اند به مردم پاکستان.
گفتم پاکستان را به مردمش می‌شناسم؛ راست گفتم. و مردمی که می‌شناختم این روزها به کمکم احتیاج دارند، به کمک تو هم احتیاج دارند نه فقط به پولت و به لباست و به ... نه. آن‌ها به چشم‌های نگرانت بیش‌تر محتاج‌اند و به دعای شبت و به حضور رسانه‌ای‌ات و ...
نوشتم پاکستان همسایه است و بسیار نزدیک، مسلمان است و بسیار شبیه و دوست است و دوست است و رفیق. به خدا برای دوستی با مردم پاکستان ما محق‌تریم از آنجلینا جولی!
از ارباب این چند وقت بخواه برای مردم پاکستان، مردمی که مثل من و تو سی روز روزه گرفته‌اند و خیلی‌هایشان تا چند روز دیگر بسیار سینه می‌زنند، البته اگر حسینیه ای مانده باشد!